Volume 17
Lista utworów Vol 17
Miles Davis. Bill Evans. Charles Mingus i inni
1. Tempus Fugit (B. Powell)
Miles Davis Sextet
M. Davis - tp, J.J.Johnson - tb, J. Heath - ts, G. Cogginns - p, P. Heath - b, Art Blakey - d.
N. York 20 IV 1953, Blue Note BST 81501/2
Licencja udzielona przez Pomaton EMI
2. It Never Entered My Mind (Rodgers-Hart)
Miles Davis Quartet
M. Davie - tp, H. Silver - p, P. Heath - b, Art Blakey - d.
N. York, 6 III 1954, Blue Note BST 81501-2
Licencja udzielona przez Pomaton EMI
3. Budo (Davis)
Miles Davis Quintet
M. Davis - tp, Red Garland - p, P. Chambers - b, J. Coltrane - ts, Philly J. Jones - d
N. York, 27 X 1955, CBS 460 824 1
Licencja udzielona przez Sony Music Entertainment Polska
4. Dr. Jekyll (McLean)
Miles Davis Sextet
M. Davis - tp, J. Cannonball Adderley - as, Red Garland - p, P. Chambers - b, J. Coltrane - ts, J. Cobb - d
N. Y. 4 II 1958, CBS 460 827 2
Licencja udzielona przez Sony Music Entertainment Polska
5. So What (Kind of Blue) (Davis)
Miles Davis Sextet
M. Davis - tp, J. Cannonball Adderley - as, B. Evans - p, P. Chambers - b, J. Coltrane - ts, J. Cobb - d
N. Y. 2 III 1959, Columbia CS 8163
Licencja udzielona przez Sony Music Entertainment Polska
6. Orbits (Shorter)
Miles Davis Quintet
M. Davis - tp, W. Shorter - ts, H. Hancock - p, R. Carter - b T. Williams - d.
N. York, 1967, CBS - lic. Supraphone SUA 15995
Licencja udzielona przez Sony Music Entertainment Polska
7. Pinocchio ("Nefertiti") (Shorter)
Miles Davis Quintet
M. Davis - tp, W. Shorter - ts, H. Hancock - p, R. Carter - b T. Williams - d.
N. York, 19 VII 1967, CBS 467089 2
Licencja udzielona przez Sony Music Entertainment Polska
8. Blue in Green (B. Evans)
Bill Evans Trio
B. Evans - p, Scott LaFaro - b, P. Motian - d
N. York 28 XII 1959, Riverside 12-315
With kind permission of ZYX Music GmbH & Co.KG
9. Peri's Scope ( B. Evans)
Bill Evans Trio
B. Evans - p, Scott LaFaro - b, P. Motian - d
N. York 28 XII 1959, Riverside 12-315
With kind permission of ZYX Music GmbH & Co.KG
10. Thrice Upon a Theme (Mingus)
Charles Mingus Jazz Workshop
T. Jones - tp, J. La Porta - cl, as, T. Macero - ts, brs, J. Wiley - cello, Ch. Mingus - b, C. DeRosa - d.
(N. York, XII 1954 )
Licencja udzielona przez Sony Music Entertainment Polska
11. Goodbye Pork-Pie Hat (C. Mingus)
Charles Mingus Octet
Ch. Mingus - b, W Dennis, J. Kneeper -tb, J. Handy III, B. Ervin Jr., Shafi Hadi - sxs, H. Parlan - p, D. Richmond - d.
(N. York 5 V 1959, Columbia CK 64624)
Licencja udzielona przez Sony Music Entertainment Polska
12. Gun Slinging Bird (Mingus)
Charles Mingus Orchestra
J. Kneeper - tb, P. Williams - tp, B Ervin, B. Golson, J. Handy - sxs, J. Richardson - ts,fl, R. Hanna - p, T Cohen - vib, Ch. Mingus - b, D Richmond - d.
(N. York, 1 XI 1959, Columbia CK 52922)
Licencja udzielona przez Sony Music Entertainment Polska
13. New Now Know How
Charles Mingus Octet
J. Kneeper - tb, P. Williams - tp, B Ervin, B. Golson, J. Handy - sxs, R. Hanna - p, Ch. Mingus - b, D Richmond - d.
(N. York, 1 XI 1959,Columbia CK 52922)
Licencja udzielona przez Sony Music Entertainment Polska
3:55
3:55
4:10
5:46
4:22
4:35
5.04
5:24
3:14
6:53
4:48
3:59
3:01
Każda z tych trzech wybitnych postaci była już sporadycznie obecna na dyskach poprzednich. Tym razem bardziej obszernie:Miles Davis (1926 - 1991) istniał na pierwszym planie swiatowej sceny jazzowej przez czterdziesci lat. Jego profesjonalne początki związały go z bebopem, ale od słynnej sesji nagrań "The Birth of The Cool"(CD 14) stał się na pare lat jedną z czołowych postaci coolu.
W drugiej połowie lat pięćdziesiątych jego partnerami byli hard-bopperzy - Blakey, Silver, Coltrane, Adderlay... Przystosowując się do ich stylu Miles pozostaje jednak sobą. Brzmienie jego trąbki, oddalone, niepokojące, nostalgiczne, nie zmienia się. Dochodzą jedynie doskonałosć techniki i frazy wirtuozowskie. Szczytem tego okresu, lat 1958-59, był słynny sekstet z Coltranem, Adderlayem i Evansem, z którym nagrał mistrzowski "Milestones" i "King Of Blue". To nagranie zapoczątkowało też okres modalny w muzyce Davisa - odchodzenie od harmonicznych funkcji i operowanie skalami. W tej przemianie głównycm partnerem Davisa był biały pianista Bill Evans (1929 - 1980). Jego późniejsza samodzielna kariera ukazała niezwakłego artystę i subtelnie poetycką naturę - najszlachetniejsze przedłużenie coolu. Trio Evansa z fenomenalny basistą Scottem LaFaro (1936 - 1961) i drummerem, Paulem Motiano, zapisało na płytach piekną muzykę w końcu 1959 roku i w roku następnym. Trzeba powiedzić, że wpływ jego na innych pianistów był olbrzymi i pozostaje taki do dnia dzisiejszego.Charles Mingus (1922 - 1979), prawdziwy kompozytor jazzowy, wspaniały basista i lider, był trudnym człowiekiem rozdartym gwałtownymi emocjami i przesądami. Jego muzycznym idolem był Ellington. Własne utwory Mingusa były naprawdę orginalne. Mając szeroką wiedzę na temat muzyki nie faworyzował żadnej konkretnej techniki ale swobodnie używał harmonicznej progresji, madalnosci, atonalnosci, a nawet techniki 12-tonowej. Tak jak Ellington nie zapisywał nut, ale przekazywał swoje idee partnerom i kształtował swą muzykę na próbach. Związany był z Danny Richmondem, Jimmy Knepperem, Benny Golsonem i Rolandem Hanna. Niektóre z jego kompozycji zalicza się do do muzyki trzeciego nurtu (Third Stream CD-15), chociaż on sam gardził estetyką trzeciego nurtu. Mingus był niewyczerpanym źródłem idei, pasji i tradycji
All three distinguished men of jazz, discussed in this volume, were already sporadically presented on previous discs. It remains to tell something more about them and their music. MILES DAVIS (1926-1991) for some forty years was a dominant figure on the world's jazz scene. Associated initiaty with eminent bop musicians, he became one of the main representatives of cool since the famous recordng of "The Birth Of The Cool (CD-14). However, in the second hal of the '50s his partners were mainly hardboppers: Art Blakey, Horace SiIver, John Coltrane, "Cannonball Adderley, Philly Joe Jones, Paul Chambers, Red Garland. Adapting to their style, Davis retained nevertheless his musical identity.
The sound of his trumpet, so much admired, didn't change: it was still full l of warmth though distans nostagic, telling. But there also was perfection, mastery and more frequent virtuoso phrases. The peak years 1958-59, saw his famous sextet and recorded masterpieces, "Milestones" and "Kind Of Blue". These records started the modal period in DAVIS' muse, which was gradually steering away from chordal changes, drawing instead sounds from chosen scales. In that important development he found his partner in the white pianist, BILL EVANS (1929-1980), whose own subsequent career as soloist, composer and leader presented an extraordinary artist and a refined poetic nature.
Bill Evans trio with Paul Motian and a fenomenal bassist Scott LaFarro (tragically deceased at the age of 25) recorded an unusually beautiful music at the end of 1959 and in the next year. Needless to say, Evans' influence on the pianists was enormous and lasts up to this day. CHARLES MINGUS (1922-79), a true jazz-composer, excellent bassist and leader, was a difficult man to get along with torn by violent emotions and prejudices. His musical idol was Ellington. Mingus' own pieces were forceful, truly original. Having a broad knowledge of music he didn't favor any specific technique, but freely used harmonic progression, modality, atonality and even 12- tone technique. Like Ellington he didn't write down any scores, but explaned his ideas to his sideman and modelled his music at rehearsals. His main associates were Danny Richmond, Jimmy Knepper, Benny.Golson and Roland Hanna. Some of his advanced compositions were considered Third Stream musik; (CD-15), though he scorned Third Stream esthetics. Mingus was a burning furnace of ideas, passion and tradition.
